Op naar huis

Voor de laatste keer vroeg ons bed uit, de taxi stond om 05.15u te toeteren. Nog even snel een laatste check door het appartement en daar gaan we dan, voor de derde keer deze week naar het vliegveld, alleen gaan wij deze keer weg (snik).

Je zal het niet geloven, maar bij het inchecken ging alles in een keer goed (het kan dus wel) en de wereldreis kan beginnen.
Nou ik kan het kort houden, de reis heeft lang geduurd, vooral het wachten op de vliegvelden tussen de vluchten door.
Maar uiteindelijk zijn ook wij thuis aangekomen, Max werd warm onthaald door Annemarijn op Brussel en voor ons stond de taxi klaar.
Zo is er weer een heerlijke vakantie voorbij en hebben we weer mooie herrinneringen om aan terug te denken.

Ik zal de vraag van iedereen beantwoorden waarom wij vanaf Brussel via Madrid, Miami naar Curacao zijn gevlogen.
Het scheelde ons een flink bedrag (900 euro p.p.) en ik moet eerlijk zeggen dat het wel te doen is als alles goed gaat (al zullen we een volgende keer wel twee keer nadenken;-)).
Wij hadden alleen de pech dat we voor de terugweg twee keer een schedule change hebben gehad waardoor we twee keer 6 uur op een vliegveld door hebben moeten brengen. Dit was origineel 2 uur.

Paps uit het ziekenhuis en samen met mams naar huis.

Vanmorgen weer redelijk vroeg op, we hebben pa beloofd dat we hem om negen uur op komen halen uit het ziekenhuis. Als we aankomen staat hij al helemaal start klaar in de gang op ons te wachten.
Zijn spullen netjes in tasjes, infuus al verwijderd door de zusters, ja hij is er klaar voor.
Nog even alle zusters en verplegers gedag zegggen, ze zijn allemaal even vriendelijk geweest en hebben goed voor hem gezorgd en dan....wegwezen!
Op de terugweg nog even langs de ouders van Barbara om de laatste ontwikkelingen te vertellen en om gedag te zeggen.
Jan en Hannah, bedankt voor de gastvrijheid, we vonden het erg gezellig en hebben van onze bezoekjes genoten!

Bij het appartement aangekomen een lekkere luie stoel voor hem geïnstalleerd, de medicatie doorgenomen en voorbereidingen treffen voor het vertrek vanavond (nou ja, ma dan).
Wij besluiten om nog even van de laatste middag te genieten en gaan voor de laatste keer naar Mambo Beach.

Voor de laatste keer het witte zand tussen je tenen, de laatste Mojito en Piña Colada, nog één keer snorkelen in het helderblauwe water en zoals altijd komt er veel te snel een einde aan al dit moois.
Het wordt echt tijd om terug te gaan, want paps en mams vliegen om 19.40u en we willen op tijd aanwezig zijn.

Pa en ma zitten lekker rustig te lezen en zijn klaar voor vertrek, als wij ons allemaal hebben gedouched gaan we op pad.
Gisteren met Barbara en Willem-Jan hadden we een mooie weg binnendoor, eens kijken of we die nog kunnen vinden.
Ja hoor het lukt, al zijn we ergens toch anders gereden want we komen nu vanaf de andere kant, maar ach wat maakt het uit.

We stappen uit en lopen met z'n allen richting incheck balie, Redmer gaat een plekje zoeken voor de auto.
Daar aangekomen de tickets betaald en ja hoor toen ging er natuurlijk weer iets verkeerd.
Dit verkeerde heeft ons uiteindelijk weer zo'n twee en een half uur gekost, maar uiteindelijk mochten paps en mams mee (poeh hé, het blijft spannend dat vliegen).

Wat was er aan de hand, tijdens het telefonisch boeken met de KLM hebben we afgesproken dat er zuurstof aanwezig zou zijn in het vliegtuig voor pa in geval van nood! (op verzoek van de arts).
Nou dat was er dus niet en dan mag je niet mee, de eerstvolgende  vlucht (lees morgen) was er pas zuurstof dus dan mochten ze mee! Nou ik dacht het niet!!!!!

Om een twee en een half uur kort samen te vatten:
Het kwam er uiteindelijk op neer dat zowel de arts uit het ziekenhuis als de arts van de luchtvaartmaatschappij (telefonisch contact met elkaar gehad) er geen probleem mee hadden dat mijn ouders mee gingen maar.....
....er liep een of andere gorilla (de enige niet vriendelijke Antiliaan) en die wilde graag laten zien dat hij toch wel wat te zeggen had en hij keurde het niet goed. Hij vond dat de piloot en het personeel het maar moesten beslissen. Ik heb deze keer even gezegd wat ik er van vond @%^$#@%$@$

Uiteindelijk kwam het personeel er aan en na een tijdje ben ik er maar even bij gaan staan.
Me netjes voorgesteld aan de piloot en hoofd stewardes en die vroegen mij of ik de situatie uit kon leggen want....ze begrepen het probleem niet!!!
Oh gelukkig, nou ik ook niet, want er is geen probleem, maar alles nog maar een keer verteld.
Wat blijkt, er is altijd zuurstof aanwezig voor noodgevallen, alleen niet om iemand een hele reis van extra zuurstof te voorzien, maar dat hoefde ook niet.
Probleem opgelost, ze mochten mee YEAH!!!!
Een vriendelijk mijnheer heeft ze geëscorteerd tot aan het vliegtuig, dus dat ging allemaal prima.

Ze zijn onderweg flink in de watten gelegd door het cabinepersoneel en hebben een heerlijke vlucht gehad.
In Amsterdam stond Jacqueline ze op te wachten en die heeft ze weer lekker naar huis gebracht.
Jacq bedankt, je bent een schat ;-)

Wij zijn, nadat pa en ma door de douane waren, nog even naar Willemstad gegaan. Het idee was om dan toch nog die allerlaatste souvenirs te scoren, maar helaas tegen de tijd dat we aankwamen waren alle winkels dicht (bedankt mijnheer gorilla).

Na een rondje lopen zijn we bij de buren gaan zitten en hebben we nog even lekker gegeten voordat we terug zijn gegaan naar het appartement om de laatste spullen in te pakken voor vertrek morgen vroeg.

De vakantie zit er op, helaas, maar oh...wat hebben we genoten!

Afscheid en Willemstad

Vanmorgen werd ik wakker van gebons op de deur, ik snel wat aangetrokken om te kijken wie er aan de deur stond.
Ik had eigenlijk mams verwacht, maar Willem-Jan stond aan de deur. Of we iets eerder weg konden gaan, want het kon wel eens druk zijn onderweg naar het vliegveld.
Ja tuurlijk, geen probleem, we komen er aan. Als we bij ze aankomen staan de koffers al beneden, wij toeteren en zetten alvast wat koffers in de auto, zodat we snel weg kunnen.
Afscheid nemen is zo'n vervelend iets en helemaal als het je ouders en opa en oma betreft (die je toch niet zo vaak ziet).
Onderweg naar het vliegveld klaart de lucht gelukkig alweer snel op;-) en de drukte op de weg valt gelukkig mee, waardooor we op tijd aanwezig zijn.
Alle koffers en handbagage uit de auto en dan wordt er voor de allerlaatste keer afscheid genomen; BYE SUKKELS!!!!
Nee hoor.... dag lieve vriendjes en vriendinnetjes, een hele goede reis en tot snel;-))

Op de terugweg rijden we even langs de bakker voor wat lekkers en wat blijkt....ze hebben hier pastechi's (pasteitjes). Van goede bekende hebben we gehoord dat die erg lekker zijn en dat je die eigenlijk wel gegeten moet hebben.
Dus we nemen een aantal pastechi's (gehakt, kip en tonijn) mee en niets is te veel gezegd, ze smaken heerlijk.
Twan is nog niet helemaal opgedroogd en wil naar huis, hij mist Ziva en zijn ratjes. We besluiten maar om na het bezoek aan opa lekker beneden te gaan zwemmen en dat vind hij gelukkig weer erg leuk pff;-))

We hebben vandaag ook de arts weer gesproken en ze vond het zo goed gaan, dat pa morgen het ziekenhuis mag verlaten. Nou dat is nog eens goed nieuws.
We hebben 's middags dus met de KLM gebeld om een nieuwe (rechtstreekse) vlucht voor pa en ma te boeken. Ze vliegen nu donderdagavond in een keer naar Amsterdam en worden daar dan opgehaald door Jacqueline.

's Avonds gaan we met z'n allen naar het ziekenhuis, het is vandaag de trouwdag van pa en ma en daarom mag ma langer dan het bezoekuur blijven.
Wij gaan dan nog Willemstad in voor souvenirs en lekker ergens eten voordat we ma weer ophalen.
Zo gezegd zo gedaan, alleen de pontjesbrug ging open omdat er een containerschip door moest en het pontje vaarde net weg naar de overkant.
We hebben zeker een half uur staan kijken maar dit ging nog wel even duren, helaas, vandaag dus geen souvenirs.

Dan maar richting De Gouveneur waar er bij toeval een tafel vrij is en we zo kunnen aanschuiven.
Voor iedereen die een keer op Curacao is, hier moet je echt een keer eten.
Het is er gezellig en het eten is er heerlijk, we hebben echt zitten genieten;-)
Na afloop ma weer opgehaald in het ziekenhuis, die zaten saampjes lekker tv te kijken.
Pa brengt zijn laatste nachtje in het zieknhuis door, voordat we hem morgen om 9 uur gaan ophalen. Vanmiddag hebben we alle medicijnen al opgehaald bij de apotheek dus alles is inorde.

Rustig dagje

Vandaag is iedereen lekker rustig van start gegaan en tegen de tijd dat we allemaal opgestart waren was het tijd om naar het ziekenhuis te gaan.
Twan ging deze keer mee en opa was weer een klein beetje opgeknapt en had niets van het vuurwerk geweld meegekregen. Hij had gewoon heerlijk liggen slapen;-)
Wel heeft pa het zuurstofslangetje uit zijn neus gehaald en zijn we een stukje met hem wezen wandelen.

De arts komt morgen weer langs en het leek ons wel handig als hij dan kon zeggen dat hij zonder zuurstof kan en ook al aan de wandel is geweest.
En het ging allemaal goed zonder extra zuurstof, dus dat is mooi.

Terug uit het ziekenhuis zijn we richting Barbara, W.J. en de kids gegaan, we willen nog even van ze genieten voordat ze morgen naar huis gaan.
We hebben nog heerlijk zitten kletsen onder het genot van een biertje, daarna met zijn vieren nog een lekker stuk gezwommen.
Daarna hebben we afgesloten met een toost op de heerlijke vakantie die we hebben gehad en de gezellige tijd die we met elkaar hebben doorgebracht.

Twan blijft nog eventjes als wij weer terug gaan om met ma weer naar het ziekenhuis te gaan. Wel nemen we alvast afscheid van Tobias en Alisa en dat is toch iedere keer weer een vervelend moment.
Redmer besluit thuis te blijven voor het geval Twan niet zo lekker gaat na zijn afscheid en ik ga met Max, Chris en oma wederom naar het ziekenhuis.
Voordat we weg willen rijden komen Barbara en W.J. langs om Max en mams gedag te zeggen en om te vragen of wij ze orgen naar het vliegveld willen brengen, natuurlijk willen we dat, tot morgen.

Na het bezoek  (pa is nog een keer wezen wandelen) hebben we Redmer en Twan opgehaald, we gaan lekker uit eten bij De Kleine Wereld. We hebben hier lekker gegeten al merken we wel dat ma moe is en Twan is ook niet helemaal in zijn element, hij is een beetje verdrietig.
Hij heeft vanmiddag uiteindelijk zijn vriend Tobias gedag moeten zeggen en dat vonden ze allebei niet leuk. Maar helaas, aan alle leuke dingen komt een eind en gelukkig is er skype!

Na het eten gaan we lekker ons bed in, morgen moeten Redmer en ik er vroeg uit om de familie van Deijck weg te brengen.