Op naar huis

Voor de laatste keer vroeg ons bed uit, de taxi stond om 05.15u te toeteren. Nog even snel een laatste check door het appartement en daar gaan we dan, voor de derde keer deze week naar het vliegveld, alleen gaan wij deze keer weg (snik).

Je zal het niet geloven, maar bij het inchecken ging alles in een keer goed (het kan dus wel) en de wereldreis kan beginnen.
Nou ik kan het kort houden, de reis heeft lang geduurd, vooral het wachten op de vliegvelden tussen de vluchten door.
Maar uiteindelijk zijn ook wij thuis aangekomen, Max werd warm onthaald door Annemarijn op Brussel en voor ons stond de taxi klaar.
Zo is er weer een heerlijke vakantie voorbij en hebben we weer mooie herrinneringen om aan terug te denken.

Ik zal de vraag van iedereen beantwoorden waarom wij vanaf Brussel via Madrid, Miami naar Curacao zijn gevlogen.
Het scheelde ons een flink bedrag (900 euro p.p.) en ik moet eerlijk zeggen dat het wel te doen is als alles goed gaat (al zullen we een volgende keer wel twee keer nadenken;-)).
Wij hadden alleen de pech dat we voor de terugweg twee keer een schedule change hebben gehad waardoor we twee keer 6 uur op een vliegveld door hebben moeten brengen. Dit was origineel 2 uur.

Paps uit het ziekenhuis en samen met mams naar huis.

Vanmorgen weer redelijk vroeg op, we hebben pa beloofd dat we hem om negen uur op komen halen uit het ziekenhuis. Als we aankomen staat hij al helemaal start klaar in de gang op ons te wachten.
Zijn spullen netjes in tasjes, infuus al verwijderd door de zusters, ja hij is er klaar voor.
Nog even alle zusters en verplegers gedag zegggen, ze zijn allemaal even vriendelijk geweest en hebben goed voor hem gezorgd en dan....wegwezen!
Op de terugweg nog even langs de ouders van Barbara om de laatste ontwikkelingen te vertellen en om gedag te zeggen.
Jan en Hannah, bedankt voor de gastvrijheid, we vonden het erg gezellig en hebben van onze bezoekjes genoten!

Bij het appartement aangekomen een lekkere luie stoel voor hem geïnstalleerd, de medicatie doorgenomen en voorbereidingen treffen voor het vertrek vanavond (nou ja, ma dan).
Wij besluiten om nog even van de laatste middag te genieten en gaan voor de laatste keer naar Mambo Beach.

Voor de laatste keer het witte zand tussen je tenen, de laatste Mojito en Piña Colada, nog één keer snorkelen in het helderblauwe water en zoals altijd komt er veel te snel een einde aan al dit moois.
Het wordt echt tijd om terug te gaan, want paps en mams vliegen om 19.40u en we willen op tijd aanwezig zijn.

Pa en ma zitten lekker rustig te lezen en zijn klaar voor vertrek, als wij ons allemaal hebben gedouched gaan we op pad.
Gisteren met Barbara en Willem-Jan hadden we een mooie weg binnendoor, eens kijken of we die nog kunnen vinden.
Ja hoor het lukt, al zijn we ergens toch anders gereden want we komen nu vanaf de andere kant, maar ach wat maakt het uit.

We stappen uit en lopen met z'n allen richting incheck balie, Redmer gaat een plekje zoeken voor de auto.
Daar aangekomen de tickets betaald en ja hoor toen ging er natuurlijk weer iets verkeerd.
Dit verkeerde heeft ons uiteindelijk weer zo'n twee en een half uur gekost, maar uiteindelijk mochten paps en mams mee (poeh hé, het blijft spannend dat vliegen).

Wat was er aan de hand, tijdens het telefonisch boeken met de KLM hebben we afgesproken dat er zuurstof aanwezig zou zijn in het vliegtuig voor pa in geval van nood! (op verzoek van de arts).
Nou dat was er dus niet en dan mag je niet mee, de eerstvolgende  vlucht (lees morgen) was er pas zuurstof dus dan mochten ze mee! Nou ik dacht het niet!!!!!

Om een twee en een half uur kort samen te vatten:
Het kwam er uiteindelijk op neer dat zowel de arts uit het ziekenhuis als de arts van de luchtvaartmaatschappij (telefonisch contact met elkaar gehad) er geen probleem mee hadden dat mijn ouders mee gingen maar.....
....er liep een of andere gorilla (de enige niet vriendelijke Antiliaan) en die wilde graag laten zien dat hij toch wel wat te zeggen had en hij keurde het niet goed. Hij vond dat de piloot en het personeel het maar moesten beslissen. Ik heb deze keer even gezegd wat ik er van vond @%^$#@%$@$

Uiteindelijk kwam het personeel er aan en na een tijdje ben ik er maar even bij gaan staan.
Me netjes voorgesteld aan de piloot en hoofd stewardes en die vroegen mij of ik de situatie uit kon leggen want....ze begrepen het probleem niet!!!
Oh gelukkig, nou ik ook niet, want er is geen probleem, maar alles nog maar een keer verteld.
Wat blijkt, er is altijd zuurstof aanwezig voor noodgevallen, alleen niet om iemand een hele reis van extra zuurstof te voorzien, maar dat hoefde ook niet.
Probleem opgelost, ze mochten mee YEAH!!!!
Een vriendelijk mijnheer heeft ze geëscorteerd tot aan het vliegtuig, dus dat ging allemaal prima.

Ze zijn onderweg flink in de watten gelegd door het cabinepersoneel en hebben een heerlijke vlucht gehad.
In Amsterdam stond Jacqueline ze op te wachten en die heeft ze weer lekker naar huis gebracht.
Jacq bedankt, je bent een schat ;-)

Wij zijn, nadat pa en ma door de douane waren, nog even naar Willemstad gegaan. Het idee was om dan toch nog die allerlaatste souvenirs te scoren, maar helaas tegen de tijd dat we aankwamen waren alle winkels dicht (bedankt mijnheer gorilla).

Na een rondje lopen zijn we bij de buren gaan zitten en hebben we nog even lekker gegeten voordat we terug zijn gegaan naar het appartement om de laatste spullen in te pakken voor vertrek morgen vroeg.

De vakantie zit er op, helaas, maar oh...wat hebben we genoten!

Afscheid en Willemstad

Vanmorgen werd ik wakker van gebons op de deur, ik snel wat aangetrokken om te kijken wie er aan de deur stond.
Ik had eigenlijk mams verwacht, maar Willem-Jan stond aan de deur. Of we iets eerder weg konden gaan, want het kon wel eens druk zijn onderweg naar het vliegveld.
Ja tuurlijk, geen probleem, we komen er aan. Als we bij ze aankomen staan de koffers al beneden, wij toeteren en zetten alvast wat koffers in de auto, zodat we snel weg kunnen.
Afscheid nemen is zo'n vervelend iets en helemaal als het je ouders en opa en oma betreft (die je toch niet zo vaak ziet).
Onderweg naar het vliegveld klaart de lucht gelukkig alweer snel op;-) en de drukte op de weg valt gelukkig mee, waardooor we op tijd aanwezig zijn.
Alle koffers en handbagage uit de auto en dan wordt er voor de allerlaatste keer afscheid genomen; BYE SUKKELS!!!!
Nee hoor.... dag lieve vriendjes en vriendinnetjes, een hele goede reis en tot snel;-))

Op de terugweg rijden we even langs de bakker voor wat lekkers en wat blijkt....ze hebben hier pastechi's (pasteitjes). Van goede bekende hebben we gehoord dat die erg lekker zijn en dat je die eigenlijk wel gegeten moet hebben.
Dus we nemen een aantal pastechi's (gehakt, kip en tonijn) mee en niets is te veel gezegd, ze smaken heerlijk.
Twan is nog niet helemaal opgedroogd en wil naar huis, hij mist Ziva en zijn ratjes. We besluiten maar om na het bezoek aan opa lekker beneden te gaan zwemmen en dat vind hij gelukkig weer erg leuk pff;-))

We hebben vandaag ook de arts weer gesproken en ze vond het zo goed gaan, dat pa morgen het ziekenhuis mag verlaten. Nou dat is nog eens goed nieuws.
We hebben 's middags dus met de KLM gebeld om een nieuwe (rechtstreekse) vlucht voor pa en ma te boeken. Ze vliegen nu donderdagavond in een keer naar Amsterdam en worden daar dan opgehaald door Jacqueline.

's Avonds gaan we met z'n allen naar het ziekenhuis, het is vandaag de trouwdag van pa en ma en daarom mag ma langer dan het bezoekuur blijven.
Wij gaan dan nog Willemstad in voor souvenirs en lekker ergens eten voordat we ma weer ophalen.
Zo gezegd zo gedaan, alleen de pontjesbrug ging open omdat er een containerschip door moest en het pontje vaarde net weg naar de overkant.
We hebben zeker een half uur staan kijken maar dit ging nog wel even duren, helaas, vandaag dus geen souvenirs.

Dan maar richting De Gouveneur waar er bij toeval een tafel vrij is en we zo kunnen aanschuiven.
Voor iedereen die een keer op Curacao is, hier moet je echt een keer eten.
Het is er gezellig en het eten is er heerlijk, we hebben echt zitten genieten;-)
Na afloop ma weer opgehaald in het ziekenhuis, die zaten saampjes lekker tv te kijken.
Pa brengt zijn laatste nachtje in het zieknhuis door, voordat we hem morgen om 9 uur gaan ophalen. Vanmiddag hebben we alle medicijnen al opgehaald bij de apotheek dus alles is inorde.

Rustig dagje

Vandaag is iedereen lekker rustig van start gegaan en tegen de tijd dat we allemaal opgestart waren was het tijd om naar het ziekenhuis te gaan.
Twan ging deze keer mee en opa was weer een klein beetje opgeknapt en had niets van het vuurwerk geweld meegekregen. Hij had gewoon heerlijk liggen slapen;-)
Wel heeft pa het zuurstofslangetje uit zijn neus gehaald en zijn we een stukje met hem wezen wandelen.

De arts komt morgen weer langs en het leek ons wel handig als hij dan kon zeggen dat hij zonder zuurstof kan en ook al aan de wandel is geweest.
En het ging allemaal goed zonder extra zuurstof, dus dat is mooi.

Terug uit het ziekenhuis zijn we richting Barbara, W.J. en de kids gegaan, we willen nog even van ze genieten voordat ze morgen naar huis gaan.
We hebben nog heerlijk zitten kletsen onder het genot van een biertje, daarna met zijn vieren nog een lekker stuk gezwommen.
Daarna hebben we afgesloten met een toost op de heerlijke vakantie die we hebben gehad en de gezellige tijd die we met elkaar hebben doorgebracht.

Twan blijft nog eventjes als wij weer terug gaan om met ma weer naar het ziekenhuis te gaan. Wel nemen we alvast afscheid van Tobias en Alisa en dat is toch iedere keer weer een vervelend moment.
Redmer besluit thuis te blijven voor het geval Twan niet zo lekker gaat na zijn afscheid en ik ga met Max, Chris en oma wederom naar het ziekenhuis.
Voordat we weg willen rijden komen Barbara en W.J. langs om Max en mams gedag te zeggen en om te vragen of wij ze orgen naar het vliegveld willen brengen, natuurlijk willen we dat, tot morgen.

Na het bezoek  (pa is nog een keer wezen wandelen) hebben we Redmer en Twan opgehaald, we gaan lekker uit eten bij De Kleine Wereld. We hebben hier lekker gegeten al merken we wel dat ma moe is en Twan is ook niet helemaal in zijn element, hij is een beetje verdrietig.
Hij heeft vanmiddag uiteindelijk zijn vriend Tobias gedag moeten zeggen en dat vonden ze allebei niet leuk. Maar helaas, aan alle leuke dingen komt een eind en gelukkig is er skype!

Na het eten gaan we lekker ons bed in, morgen moeten Redmer en ik er vroeg uit om de familie van Deijck weg te brengen.

Klein-Curacao en ziekenhuis

Vandaag allemaal weer vroeg op, we gaan naar Klein-Curacao!  dit is een klein Boubty eiland, waar je heerlijk kan genieten van al het moois dat Curacao te bieden heeft.

Om 7.15u wordt iedereen bij de Jonalisa verwacht, het is ongeveer twee uur zeilen met de catmaran en we krijgen ontbijt aan boord. Gewapend met duikbrillen, zonnenbrand en een (nog slaperig) goed humeur vertrekken de mannen richting Barbara, Willem-Jan en kids om daarna gelijk door te rijden.

Ik had gisteren al besloten om niet mee te gaan, er moeten nog een aantal dingen geregeld worden wat het ziekenhuis en verzekering betreft. We moeten pa zijn medicijnen nog langsbrengen en mams alleen laten gaat nu ook niet.

Terwijl de mannen genieten van hun zeilreisje naar een heerlijk eiland rij ik om 8.30u met mams richting ziekenhuis.
Daar aangekomen leggen we de portier uit wat we komen doen. Het is officieel geen bezoekuur, maar hij geeft ons een mooie parkeerplek en laat ons erdoor.
Binnen melde we ons bij portier nr2, maar deze is al op de hoogte gebracht van onze komst en we mogen gelijk doorlopen.

We moeten even zoeken naar de juiste gangen, genieten nog even van de versierde hal en uiteindelijk hebben we pa zijn kamer gevonden.
Ik meld even bij de zusterpost dat we er zijn met zijn medicijnen en er loopt gelijk een zuster met me mee terug naar de kamer.
Na enig overleg besluit de zuster dat pa zijn medicijne in eigen beheer mag houden. Het zijn er te veel en ze zitten al in de pillendoos ipv in de originele verpakking en ze gaat er van uit dat hij zelf wel weet welk pilletje hij wanneer moet slikken.

Hij ziet er gelukkig al een stuk beter uit dan gisteren en heeft ook al weer wat praatjes. Hij voelt zich ook een stuk beter en heeft ook weer een beetje gegeten. Zijn koorts is van 39,4 gezakt naar 37,5 dus dat gaat ook de goede kant op.
Ik spreek nog wel met de zuster af dat ik zo snel mogelijk de arts wil spreken ivm met de terugreis van vrijdag die er aan zit te komen.
Ze schrijft het op en zal het doorgeven als ze de arts ziet.
Daarna gaan wij weer weg zodat pa lekker kan gaan douchen (nou lekker, ze hebben in het ZH koud water hahaha).

Om 11.30u zijn we alweer in het ziekenhuis, deze keer wel voor bezoek;-)
In het uurtje dat ik thuis was heb ik even wat gegeten en ben ik bij de ouders van Barbara langs gegaan om ze even op de hoogte stellen van het hele gebeuren.

Na het bezoek van een uurtje ben ik samen met ma lekker in Willemstad wezen lunchen en hebben we nog wat gewinkelt. Ma is goed geslaagd voor de souvenirs en ook de huisjes die pa graag wilde zijn gekocht! Tijd om weer naar huis te gaan.
Onderweg naar huis gaat mijn telefoon, het blijkt de arts van het zieknhuis te zijn. In het kort komt het er op neer dat het beter gaat met pa, maar dat ze woensdag pas besluit of hij vrijdag naar huis kan ja of nee.
Oke, daar moeten we het voorlopig dan maar even mee doen.

Thuis gaat ma even een tukkie doen en ik ga weer bellen met de verzekering om ze op de hoogte te stellen van de nieuwste ontwikkeling. We spreken af dat we woensdag weer contact hebben als we weten wat de arts over de terugreis besluit.
Om 17.00u rijden we die dag voor de derde keer richting het ziekenhuis, er zit nu een andere bewaker maar zijn collega heeft hem ingelicht en we mogen weer op ons "eigen" plekje staan (in de tuin).

Tegen de tijd dat we van dit bezoek terug komen zijn de mannen ook al thuis en ze hebben het heerlijk gehad. Het zeilen was leuk,

het eiland was mooi, de BBQ was heerlijk en ze hebben zelfs schildpadden gezien met snorkelen. En ze hebben er ook allemaal een lekker kleurtje bij gekregen.

Na het eten, een paar boterhammen met ei, gaan we naar de familie om daar gezellig oud en nieuw te vieren. Volgens mij had ik het al een keer gezegd, maar de ouders van Barbara wonen op het Spaanse Water en hebben een schitterend uitzicht. Dus om 24.00u konden wij genieten van een vuurwerkshow;-))

We hebben een heerlijke avond gehad, al was het natuurlijk wel raar dat pa er niet bij was.
Rond 04.00u vonden we het welletjes en zijn we naar huis gegaan om ons bedje in te duiken. De rest was al eerder afgehaakt en lag al lekker te slapen. Weltrusten en tot morgen!

Feliz ana Nobo!!!

Rustige dag met een vervelend eind

Vanmorgen lekker uitgeslapen, nou ja voor zover je 8.00u uit slapen kan noemen. Waar we de mannen (met name de oudste twee) thuis niet voor 10.30 hun bed uit krijgen, zitten ze hier toch echt zo vroeg op de bank.
Maar ach het is mooi weer en zo beginnen ze de dag lekker rustig met chatten met het thuisfront!!

Redmer en ik hebben hebben alvast wat boodschappen voor oudejaarsdag (lees bier en sterke drank;-)) Morgen hebben we daar geen tijd voor we gaan dan nl met de Jonalisa naar Klein Curacao!

Na de boodschappen lekker onze zwemkleding aangetrokken en richting de familie om daar de middag door te brengen. Ook zij hadden nog wat boodschappen nodig, dus terwijl Barbara en ik ons in de jacuzzi lieten zakken met een lekker koud biertje, gingen de mannen nog even de laatse boodschappen doen (perfecte taakverdeling)!
Maar blijkbaar genoten Barbara en ik iets te veel want op een gegeven moment hoorde we een harde knal. Ik riep nog oh leuk vuurwerk, maar Babara was alerter en had al snel door dat dit geen vurwerk was maar de pomp van de jacuzzie die was ontploft en in de brand stond. Op een houten steiger naast een houten huis is dit niet zo handig, dus wij gelijk de jacuzzie uitgezet en een emmer water over de pomp gegooid, waarna alles gelukkig weer veilig was.

De mannen waren ondertussen ook weer terug, dus dan maar met een biertje in de jacuzzie zonder bubbels.
Daarna zijn we lekker met zijn vieren een stuk gaan zwemmen in het Spaanse water, wat is het toch heerlijk als je zo woont. gewoon een gigantisch zwembad voor je deur, super gewoon.

Toen we net terug waren van onze zwemtocht kwam Chris eraan met de mededeling of we even naar oma wilde gaan want opa ging niet zo lekker.
Dus wij onze kleren aan en terug gelopen naar het appartement. Hier aangekomen bleek dat opa het flink benauwd had en pijn in zijn buik.
Omdat hij toch al een paar dagen niet lekker is besloten we de dokte te bellen.

Bij de receptie hadden ze niet echt een nummer voor handen en omdat het zondag was moest ze daar even naar op zoek. ondertussen heb ik de ouders van Barbara gebeld, want zij wisten wel een arts die ons kon helpen en idd binne een paar minuten stonden Barbara en W.J. aan de deur met een telefoonnummer van de arts. Ze had Barbara zoveel vragen gesteld die ze niet kon beantwoorden dat ik even terug moest bellen.
Na een kort maar duidelijk telefoongesprek werden we doorverwezen naar het ziekenhuis en de arts zou bellen dat we er aan kwamen.

Zo gezegd zo gedaan en bij aankomst in het ziekenhuis waren ze idd al op de hoogte en zat pa al snel op de EHBO.
Na een paar longfoto's en bloedprikken kreeg hij een bed en kon het wachten beginnen. En gewacht hebben we, we waren rond 15.30u in het ziekenhuis en om 23.30u vertrokken we zonder paps.
Er is een longonsteking geconstateerd, dit plus zjin kortademigheid, een koorts van 39,4 en zijn leeftijd deed de arts besluiten om hem voor een paar dagen op te nemen.

Helaas geen goed nieuws, maar hij is hier in goede handen. Het is een oud ziekenhuis en alles gaat in het Antiliaanse tempo, maar iedereen is even vriendelijk en behulpzaam en momenteel is dit gewoon het beste. Hij heeft een eigen kamer met airco, badkamer, koelkast en tv, dus hij ligt er goed bij, al hadden we hem liever gewoon thuis natuurlijk.

Christoffelberg en Cas Abao

Vandaag moesten de mannen wederom vroeg hun bed uit 06.30u (vrij wil), want ze wilden de Christoffelberg beklimmen. En als je dat wil doen kan je dat het beste 's ochtends vroeg doen ivm de warmte.

Aangezien het bij ons vandaan een uurtje rijden is vertrokken ze dus om 07.00u;-( Max, Barbara, Alisa en ik hadden besloten dat we heel goed zonder deze ervaring konden en zijn pas rond half 10 vertrokken;-) richting Cas Abao Beach! Wij genieten alvast van zon, zee, vissen en natuurlijk een lekker drankje voordat de mannen zich na de klim bij ons voegen.
Het was zeer de moeite waard vonden ze, al viel het hier en daar toch wel een beetje tegen. Op sommige stukken, met name het laatste stuk, heb je echt handen en voeten nodig en goede schoenen zijn dan ook echt aan te raden + een flesje drinken.

Met honger en dorst ploften ze bij ons neer om dus maar gelijk wat te eten en te drinken te bestellen.
De rest van de dag hebben we lekker genoten van elkaars gezelsschap en weer hebben we schitterende vissen gezien onder water. Het maakt op Curacao niet uit waar je het water in gaat, overal kan je genieten van de onderwaterpracht!

Rond half 5 de boel maar weer bij elkaar geraapt en weer naar huis, waar we lekker pasta hebben gegeten.

Pa voelt zich nog steeds niet helemaal lekker, dus hebben ze weer een dagje bij het appartement doorgebracht. Ma zwemt 's ochtends haar baantjes in de zee en daarna gaan ze heerlijk op de ligstoel of in de hangmat van het zonnetje genieten. Ja ook zij komen de dag wel door;-)