Rustige dag met een vervelend eind

Vanmorgen lekker uitgeslapen, nou ja voor zover je 8.00u uit slapen kan noemen. Waar we de mannen (met name de oudste twee) thuis niet voor 10.30 hun bed uit krijgen, zitten ze hier toch echt zo vroeg op de bank.
Maar ach het is mooi weer en zo beginnen ze de dag lekker rustig met chatten met het thuisfront!!

Redmer en ik hebben hebben alvast wat boodschappen voor oudejaarsdag (lees bier en sterke drank;-)) Morgen hebben we daar geen tijd voor we gaan dan nl met de Jonalisa naar Klein Curacao!

Na de boodschappen lekker onze zwemkleding aangetrokken en richting de familie om daar de middag door te brengen. Ook zij hadden nog wat boodschappen nodig, dus terwijl Barbara en ik ons in de jacuzzi lieten zakken met een lekker koud biertje, gingen de mannen nog even de laatse boodschappen doen (perfecte taakverdeling)!
Maar blijkbaar genoten Barbara en ik iets te veel want op een gegeven moment hoorde we een harde knal. Ik riep nog oh leuk vuurwerk, maar Babara was alerter en had al snel door dat dit geen vurwerk was maar de pomp van de jacuzzie die was ontploft en in de brand stond. Op een houten steiger naast een houten huis is dit niet zo handig, dus wij gelijk de jacuzzie uitgezet en een emmer water over de pomp gegooid, waarna alles gelukkig weer veilig was.

De mannen waren ondertussen ook weer terug, dus dan maar met een biertje in de jacuzzie zonder bubbels.
Daarna zijn we lekker met zijn vieren een stuk gaan zwemmen in het Spaanse water, wat is het toch heerlijk als je zo woont. gewoon een gigantisch zwembad voor je deur, super gewoon.

Toen we net terug waren van onze zwemtocht kwam Chris eraan met de mededeling of we even naar oma wilde gaan want opa ging niet zo lekker.
Dus wij onze kleren aan en terug gelopen naar het appartement. Hier aangekomen bleek dat opa het flink benauwd had en pijn in zijn buik.
Omdat hij toch al een paar dagen niet lekker is besloten we de dokte te bellen.

Bij de receptie hadden ze niet echt een nummer voor handen en omdat het zondag was moest ze daar even naar op zoek. ondertussen heb ik de ouders van Barbara gebeld, want zij wisten wel een arts die ons kon helpen en idd binne een paar minuten stonden Barbara en W.J. aan de deur met een telefoonnummer van de arts. Ze had Barbara zoveel vragen gesteld die ze niet kon beantwoorden dat ik even terug moest bellen.
Na een kort maar duidelijk telefoongesprek werden we doorverwezen naar het ziekenhuis en de arts zou bellen dat we er aan kwamen.

Zo gezegd zo gedaan en bij aankomst in het ziekenhuis waren ze idd al op de hoogte en zat pa al snel op de EHBO.
Na een paar longfoto's en bloedprikken kreeg hij een bed en kon het wachten beginnen. En gewacht hebben we, we waren rond 15.30u in het ziekenhuis en om 23.30u vertrokken we zonder paps.
Er is een longonsteking geconstateerd, dit plus zjin kortademigheid, een koorts van 39,4 en zijn leeftijd deed de arts besluiten om hem voor een paar dagen op te nemen.

Helaas geen goed nieuws, maar hij is hier in goede handen. Het is een oud ziekenhuis en alles gaat in het Antiliaanse tempo, maar iedereen is even vriendelijk en behulpzaam en momenteel is dit gewoon het beste. Hij heeft een eigen kamer met airco, badkamer, koelkast en tv, dus hij ligt er goed bij, al hadden we hem liever gewoon thuis natuurlijk.