Klein-Curacao en ziekenhuis

Vandaag allemaal weer vroeg op, we gaan naar Klein-Curacao!  dit is een klein Boubty eiland, waar je heerlijk kan genieten van al het moois dat Curacao te bieden heeft.

Om 7.15u wordt iedereen bij de Jonalisa verwacht, het is ongeveer twee uur zeilen met de catmaran en we krijgen ontbijt aan boord. Gewapend met duikbrillen, zonnenbrand en een (nog slaperig) goed humeur vertrekken de mannen richting Barbara, Willem-Jan en kids om daarna gelijk door te rijden.

Ik had gisteren al besloten om niet mee te gaan, er moeten nog een aantal dingen geregeld worden wat het ziekenhuis en verzekering betreft. We moeten pa zijn medicijnen nog langsbrengen en mams alleen laten gaat nu ook niet.

Terwijl de mannen genieten van hun zeilreisje naar een heerlijk eiland rij ik om 8.30u met mams richting ziekenhuis.
Daar aangekomen leggen we de portier uit wat we komen doen. Het is officieel geen bezoekuur, maar hij geeft ons een mooie parkeerplek en laat ons erdoor.
Binnen melde we ons bij portier nr2, maar deze is al op de hoogte gebracht van onze komst en we mogen gelijk doorlopen.

We moeten even zoeken naar de juiste gangen, genieten nog even van de versierde hal en uiteindelijk hebben we pa zijn kamer gevonden.
Ik meld even bij de zusterpost dat we er zijn met zijn medicijnen en er loopt gelijk een zuster met me mee terug naar de kamer.
Na enig overleg besluit de zuster dat pa zijn medicijne in eigen beheer mag houden. Het zijn er te veel en ze zitten al in de pillendoos ipv in de originele verpakking en ze gaat er van uit dat hij zelf wel weet welk pilletje hij wanneer moet slikken.

Hij ziet er gelukkig al een stuk beter uit dan gisteren en heeft ook al weer wat praatjes. Hij voelt zich ook een stuk beter en heeft ook weer een beetje gegeten. Zijn koorts is van 39,4 gezakt naar 37,5 dus dat gaat ook de goede kant op.
Ik spreek nog wel met de zuster af dat ik zo snel mogelijk de arts wil spreken ivm met de terugreis van vrijdag die er aan zit te komen.
Ze schrijft het op en zal het doorgeven als ze de arts ziet.
Daarna gaan wij weer weg zodat pa lekker kan gaan douchen (nou lekker, ze hebben in het ZH koud water hahaha).

Om 11.30u zijn we alweer in het ziekenhuis, deze keer wel voor bezoek;-)
In het uurtje dat ik thuis was heb ik even wat gegeten en ben ik bij de ouders van Barbara langs gegaan om ze even op de hoogte stellen van het hele gebeuren.

Na het bezoek van een uurtje ben ik samen met ma lekker in Willemstad wezen lunchen en hebben we nog wat gewinkelt. Ma is goed geslaagd voor de souvenirs en ook de huisjes die pa graag wilde zijn gekocht! Tijd om weer naar huis te gaan.
Onderweg naar huis gaat mijn telefoon, het blijkt de arts van het zieknhuis te zijn. In het kort komt het er op neer dat het beter gaat met pa, maar dat ze woensdag pas besluit of hij vrijdag naar huis kan ja of nee.
Oke, daar moeten we het voorlopig dan maar even mee doen.

Thuis gaat ma even een tukkie doen en ik ga weer bellen met de verzekering om ze op de hoogte te stellen van de nieuwste ontwikkeling. We spreken af dat we woensdag weer contact hebben als we weten wat de arts over de terugreis besluit.
Om 17.00u rijden we die dag voor de derde keer richting het ziekenhuis, er zit nu een andere bewaker maar zijn collega heeft hem ingelicht en we mogen weer op ons "eigen" plekje staan (in de tuin).

Tegen de tijd dat we van dit bezoek terug komen zijn de mannen ook al thuis en ze hebben het heerlijk gehad. Het zeilen was leuk,

het eiland was mooi, de BBQ was heerlijk en ze hebben zelfs schildpadden gezien met snorkelen. En ze hebben er ook allemaal een lekker kleurtje bij gekregen.

Na het eten, een paar boterhammen met ei, gaan we naar de familie om daar gezellig oud en nieuw te vieren. Volgens mij had ik het al een keer gezegd, maar de ouders van Barbara wonen op het Spaanse Water en hebben een schitterend uitzicht. Dus om 24.00u konden wij genieten van een vuurwerkshow;-))

We hebben een heerlijke avond gehad, al was het natuurlijk wel raar dat pa er niet bij was.
Rond 04.00u vonden we het welletjes en zijn we naar huis gegaan om ons bedje in te duiken. De rest was al eerder afgehaakt en lag al lekker te slapen. Weltrusten en tot morgen!

Feliz ana Nobo!!!