Dag twee van onze reis naar Curacao

Vanmorgen weer vroeg uit de veren, want om 07.15 werden we weer opgehaald door de taxi voor het laatste deel van onze reis.
We hopen dat het vandaag wat minder problematisch verloopt dan gisteren, dus aangekomen op het vliegveld eerst maar even langde service balie van American Airlines om ze van ons probleem op de hoogte te stellen.
We waren zo vroeg dat de computer nog opgestart moest worden, maar toch maar weer goed dat we vroeg waren, want ook deze keer klopte de nummers niet, maar dat kon deze mevrouw gelukkig zelf verhelpen. Dus na een half uurtje konden we in de rij gaan staan voor onze tickets.
Dit duurde best wel lang, dus wij opa en oma weer ergens op een bankje gezet met het ontbijt dat we hadden meegekregen van het hotel.
Na ongeveer 45 minuten waren we eindelijk aan de beurt en kon het inchecken beginnen.
Ondertussen bleek dat het vliegtuig een uur vertraging had en omdat de overstap dan misschien een haastklus zou worden hadden we voor de zekerheid maar twee rolstoelen besteld die dan bij aankomst in Miami klaarstaan.

Maar tjeetje wat waren ze bij het inchecken onredelijk streng, we weten dat je vragen krijgt als wie heeft je koffer ingepakt, heeft iemand je nog iets meegegeven etc...
Maar mijn ouders moesten die vragen zelf beantwoorden en aangzien ze geen letter engels spreken was ik zo vriendelijk om tolk te zijn.
Nou dat mocht dus niet mijn ouders moesten het zelf doen, met als gevolg dat ze dus een rode sticker op hun paspoort kregen en een label aan hun koffer, want ze waren dus echt een risico!!!!! KAN JE HET GELOVEN???? Het moet niet gekker worden.
Bij de gate zouden ze appart genomen worden en zou alles door de security nog eens extra gecheckt worden, echt te belachelijk voor woorden.

2 criminelen

Dus wij naar de gate, daar aangekomen werden ze omgeroepen of ze zich wilden melden en ja hoor ze werden meegenomen naar een aparte ruimte.
Hier moesten ze de handbagage inleveren, hun jas en schoenen uit doen en werden ze gefouilleerd. Bij mijn moeder mocht ik weer als tolk optreden waardoor alles soepel verliep, maar bij mijn vader werd dat geweigerd waardoor er het een en ander niet goed ging. Uiteindelijk mocht Redmer daar toch ook tolken:-((
Nadat de handbagage doorgespit was en alles uiteindelijk in orde bleek werden ze naar een aparte plekje gebracht waar ze konden wachten tot ze het vliegtuig inmochten. Wij mochten niet mee, want ook al was alles inorde ze bleven een gevalletje high risk. We hebben er maar om gelachen en een foto van deze criminelen gemaakt.

Uitendelijk zijn we met een half uurtje vertraging vertrokken dus dat viel nog best wel mee.
Aangekomen in Miami stond er een meneer op ons te wachten nee niet met de rolstoelen maar met de knaloranje priority tickets, zodat we nergens in de rij hoefde te wachten en op tijd zouden zijn voor onze aansluiting naar Curacao.
Dus helaas voor pa en ma moest weer flink de pas erin, maar gelukkig konden we hier een stuk met de monorail en dat scheelt weer.
Al met al waren we weer precies op tijd bij de gate en konden we weer gelijk boarden.
Yeah....het einde is in zicht.

Op Curacao kregen we een warm welkom, het weer was lekker en Barbara en Willem-Jan stonden ons met Tobias en Alisa op te wachten;-))
Het was goed ze weer te zien en na de nodige Hugs en Kisses hebben wij alles in de taxi gepropt (die stond ook op ons te wachten) en zijn we met zijn allen naar ons appartement gereden.
Daar hebben we nog gezellig met z'n allen een biertje gedronken (Barbara had een tas met boodschappen meegenomen;-) kon er nog wat gegeten worden en hebben we alvast een begin gemaakt met bijkletsen;-)

Joepie we zijn er, het was een aardige wereldreis met de nodige hindernissen maar daar denken we maar niet meer aan.
Al ga ik nog wel met Barbara een "mooie"mail opstellen voor American Airlines.

Weltrusten wij zijn moe;-)